Wanneer men een peeling doet is dit hetzelfde als een laser behandeling of een mechanische schaving: de oppervlakkige lagen van de huid worden verwijderd zodat de onderste lagen voor een nieuwe huid kunnen zorgen. Die is dan gladder en zonder rimpels.

Peelings bestaan sinds het midden van de 19e eeuw, maar ze zijn maar echt betrouwbaar geworden sinds de jaren '80 van de vorige eeuw. Het belangrijkste was een standaardisatie door te voeren, zodat elke peeling dezelfde resultaten oplevert. Dat is nu zowat het geval. De risico's zijn nu veel beperkter.

Er bstaan tal van oplossingen die  effect hebben van oppervlakkig naar diep.

• De alfa-hydroxy zuren(acids) AHA , zijn  oppervlakkige  peelings met beperkte resultatenzoals bijvoorbeeld melkzuur of salicylaten
• De trichloorazijnzuren (TCA)geven een oppervlakkige tot gemiddelde diepe peel en zijn ideaal voor zonnebeschadiging van de huid, oppervlakkige rimpels, acnelittkens. Ze vertonen de beste verhouding tussen resultaat en risico.
• De phenol peelings geven medium tot diepe peels maar kunnen gevaarlijk zijn doordat ze rithmestoornisen kunnen veroorzaken.

Het type huid en de plaats van peeling zijn ook van belang bij het uitkiezen van het type peeling.

Tenslotte is de voorbereiding en de nazorg ook belangrijk : men geeft antivirale middelen om een uitbarsting van mogelijke herpes te voorkomen. Na de behandeling is het belangrijk om de wondheling te volgen en bij te sturen door bepaalde crèmes, zodat een gelijkmatige genezing gebeurt.

Een peeling is dus een volwaardig alternatief op andere methoden, met dikwijls een veel beter resultaat.